Mingalapar

ရဲဝန်ထမ်းတစ်ယောက်သည် လမ်းမကြီးတလျှောက် ရေးကြီးသုတ်ပြာ လျှောက်နေ၏။ သည်လိုပုံစံက သူအမြဲလျှောက်နေကျဟန်ဖြစ်သည်။ သူဘယ်လိုပုံပေါက်နေမလဲတောင် သူ့ကိုယ်သူ မတွေးမိ။ အချိန်ကား ညဆယ်နာရီခန့်။ ရာသီဥတုမှာ အေးနေပြီဖြစ်၏။ မိုးရေအနည်းငယ်ပါသော လေများကလည်း တဟူးဟူးတိုက်ခိုက်နေသည်။ သူလျှောက်လာခဲ့သည့် လမ်းတလျှောက်ရှိ ဆိုင်တံခါးအားလုံးရှေ့၌ ရပ်ကာ တံခါးများ အမှန်တကယ်ပိတ်ထားခြင်းရှိမရှိ စစ်ဆေးခဲ့၏။ လမ်းဘေးဝဲယာ ၊ အထက်အောက်တလျှောက်ကိုလည်း ကျီးကန်းတောင်းမှောက်ကြည့်ခဲ့သည်။ သူက ကြည့်ကောင်းတဲ့မျက်နှာသွင်ပြင်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ရဲဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး လုံခြုံရေးကို စောင့်ကြပ်နေသူ ဖြစ်၏။ မြို့၏ သည်ဘက်ပိုင်းက လူတွေက စောစောအိပ်ယာဝင်သွားပြီ။ မျှော်ကြည့်လိုက်ရင်တော့ စားသောက်ဆိုင်လေးတစ်ခု သို့မဟုတ် ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ မီးရောင်လေးကိုမြင်နိုင်၏။ သို့်သော် အခြားနေရာများကတော့ လွန်ခဲ့သောတစ်နာရီခန့်ကတည်းက ပိတ်သွားကြပြီဖြစ်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို ရဲဝန်ထမ်းသည် အရှိန်လျှော့ကာ လျှောက်လိုက်သည်။ အမှောင်ရိပ်ကျနေသည့် ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ တံခါးပေါက်နားတွင် လူတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်နေသည်ကိုတွေ့ရ၏။ ရဲဝန်ထမ်းက ထိုလူထံသို့ ဦးတည်လျှောက်သွားသောအခါ လ...